Na iedere raadsvergadering schrijven we een kort stukje welke moties we hebben ingediend en waarom we voor of tegen bepaalde onderwerpen hebben gestemd.

De opname van de raadsvergadering kun je terugkijken op de site van de gemeente.

Lees verder

Gelukkig lijken we in Nederland de corona-pandemie onder controle te krijgen: het aantal patiënten in de ziekenhuizen neemt af, de hoeveelheid gezette vaccinaties neemt toe en het normale leven lijkt weer op gang te komen. Alles ziet er weer een stuk rooskleuriger uit!

De afgelopen periode is voor veel mensen lastig geweest. Voor een aantal sectoren was het code oranje. Sociale ongelijkheid is groter geworden en ondanks inzet van vrijwilligers en moderne technologie was er meer eenzaamheid. Mensen en vooral jongeren liepen met hun ziel onder de arm. Met als positief punt dat velen het ommetje ontdekten en zo genoten van onze mooie groene gemeente.

Door alle ontmoetingen via beeldschermen en de toename van specialisten en opiniemakers op sociale media, zijn we niet echt nader tot elkaar gekomen en zie je in ons polderland steeds grotere kloven ontstaan.  Zo’n bestorming van het Capitool kwam niet out of the blue ook al lijkt het ver weg, bedreigingen van wetenschappers en journalisten komen al een stuk dichterbij. Maar ook binnen onze eigen gemeente voelt niet iedereen zich veilig door zijn of haar functie of standpunten. En dat is triest en dat mogen we niet accepteren.

In de gemeente Voorst is het “Het jaar voor elkaar” met als een van de thema’s “Mogen zijn wie je bent”. Het “Jaar voor elkaar” is een erg mooi initiatief en wordt georganiseerd door een samenwerking van een aantal maatschappelijke organisaties in onze gemeente. Aan de hand van allerlei activiteiten, wordt er geprobeerd bewustzijn en ruimdenkendheid te creëren. Binnen Voorst kennen we een uitgebreid verenigingsleven en een grote sociale betrokkenheid, maar staan we ook open voor iedereen? Kunnen we ons verplaatsen in de beleving van een ander? Ben je in Voorst vrij om te zijn wie je wilt?

Laten we als raad dit thema omarmen en het goede voorbeeld geven. Laten we een Voorst maken voor iedereen ongeacht uit welk dorp, land of werelddeel je komt, ongeacht welk geslacht of seksuele geaardheid je hebt en ongeacht welke religie je aanhangt. Laten we Voorst maken met gelijke kansen ongeacht of je een handicap hebt of chronisch ziek bent en ongeacht welke huidskleur, al ben je geel of pimpelpaars.

Een Voorst waar je je veilig voelt en waar je thuis bent.

Discriminatie is een beladen onderwerp en roept vaak meteen veel weerstand op. Maar het zou struisvogelpolitiek zijn, als we denken dat het in Voorst niet voor komt. Laten we leren van het project “Het jaar voor elkaar” en zorgen dat er permanent aandacht en beleid komt om inclusiviteit te borgen in onze samenleving.

Om te zorgen dat iedereen mee kan doen, staan we voor het welzijn van al onze inwoners. Door ondersteuning te bieden aan mensen met gezondheidsklachten, sociale problemen en geldzorgen. Maar mooier zou het zijn als we een deel van de problemen kunnen voorkomen. Het is dus belangrijk, dat preventie een belangrijk onderdeel uit gaat maken van ons beleid.

Maar dat betekent ook dat iedereen een fijne plek heeft om te wonen en er passende huisvesting is voor jong en oud. De woningbouw moet afgestemd worden op de behoefte die er is in onze gemeente. Ruimte geven aan nieuwe bouwvormen en alternatieve initiatieven.

Dat betekent dat we er moeten zijn voor de jeugd. Is er voldoende speelruimte? Wat doen we voor kinderen die niet van sport houden?  Er zijn jongeren die geen lid zijn van een verenging, omdat ze niet durven, doordat ze bang zijn om gepest te worden of omdat er geen geld voor is. Dit past niet in een inclusieve samenleving.

Als laatste een kom ik terug bij ons als raad en de politiek. De komende tijd zullen de verkiezingscampagnes op gang komen waar alle partijen hun idealen en standpunten zullen uitventen. Hopelijk wordt het een mooie tijd met goede debatten. We moeten ervoor waken, dat we niet gaan polariseren maar in gesprek blijven en af en toe ook eens vanuit de bubbel van een ander bekijken.

Laten we onze roze bril opzetten en er voor elkaar zijn!

We worden op het ogenblik gegijzeld door de corona-crisis. Deze pandemie heeft grote impact op ons sociale leven en heeft ook grote economische gevolgen. We zien groot en klein leed. Waar de saamhorigheid aanvankelijk groot was, zie je, nu de crisis langer duurt, steeds meer polarisatie.

Maar er hangen nog veel grotere problemen boven ons hoofd. Ons huidige economische model is gebaseerd op oneindige groei en onze samenleving en aarde beginnen te kraken onder de gevolgen. De ongelijkheid in de wereld neemt steeds verder toe en de aarde raakt uitgeput. We lopen tegen de grenzen aan.

We moeten naar een eerlijkere verdeling. Laten we kijken hoe we samen een eerlijke en sterke lokale en circulaire economie kunnen stimuleren. We moeten op een andere manier gaan kijken naar ons systeem en meer waarde hechten aan de zogenaamde zachte waardes. Niet alles is uit te drukken in geld.

En toch komen we noodgedwongen bij de begroting en de 3 scenario’s die voorliggen. Het is jammer dat het financieel beleid van de afgelopen jaren ons hier gebracht heeft. Als we op dezelfde voet blijven doorgaan, putten we al onze reserves uit en hebben we straks totaal geen veerkracht meer. De uitgaven van dit college zijn structureel hoger dan de inkomsten.

Een scenario waarin in de voorzieningen wordt gesneden is geen optie, want dit gaat ten koste van de kwaliteit van het leven in Voorst. Juist in deze tijd moeten we investeren in mensen en onze leefomgeving.  We moeten ervoor zorgen, dat iedereen mee kan blijven doen.

Dus wij gaan mee in de keuze van het college, het scenario waar we de pijn delen. Een verhoging van de OZB betekent, dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen. Een principe waar wij ons goed in kunnen vinden. Maar waarom de invoering over de verkiezingen heen tillen? Waarom niet meteen door de zure appel heen bijten? Tenslotte heeft de wethouder het al aangekondigd in de krant. Door het eerder verhogen van de OZB, krijgen we eerder een gezonde financiële situatie.

Maar naast het streven naar een sociale en eerlijke samenleving, moeten we ook gaan kijken naar de mogelijkheden van onze omgeving. Waar liggen de grenzen van de natuur of zijn we daar al overheen? De klimaatverandering, de uitputting van onze grond, het achteruitlopen van de biodiversiteit en de stikstofproblemen zijn allemaal duidelijke signalen dat we op deze manier niet verder kunnen gaan. Net als binnen de begroting van Voorst, kunnen we ook bij de natuur niet alles uit de reserves blijven trekken.

Een belangrijk thema de komende jaren zal ook ons grondgebruik zijn. Een beperkte bron waar aan alle kanten aan getrokken wordt. We zien al de discussies die naar voren komen bij de RES: Zonnevelden op kostbare landbouwgrond. Maar ook is grond nodig voor woningbouw en natuur. We zullen hier in goed overleg met z’n allen uit moeten komen.

Het herstel van onze biodiversiteit zou de hoogste prioriteit moeten hebben. Het recente rapport van de EU bevestigt weer, dat in heel Europa de soorten achter uit hollen, maar dat het in Nederland helemaal schrikbarend is. Dit herstel zal een belangrijke en bepalende factor moeten zijn bij ons grondgebruik.

Binnenkort staat het Groenplan op de agenda. Het college wil dit een paar jaar vooruit schuiven, maar die de luxe hebben we niet. Eigenlijk hadden we gisteren al moeten beginnen.
Laten we creatief denken. In overleg met agrariërs, grondbezitters, natuurbeheerders en vrijwilligers vast aan de slag gaan. Dan kunnen we al stappen zetten. Mooier zou het zijn als het programma gewoon als gepland van start gaat.

Helaas, in plaats van voor groen, kiest het college voor grijs en blijft kosten wat het kost vasthouden aan een randweg.

Gebaseerd op rammelende rapporten, die een groei van bedrijvigheid voorspellen.
In een tijd waar het thuiswerken niet meer zal verdwijnen.
In een tijd waar we meer willen inzetten op duurzaam vervoer als de fiets.
In een tijd waar de natuur op 1 moet staan.

En alles wordt in de strijd gegooid. Overwegen moeten sluiten om ProRail over de streep te trekken. We kapitaliseren de financiering of te wel we schuiven de schulden naar de toekomst.

Zelfs de grondlegger van onze huidig economische model, John Maynard Keynes, zei het volgende:

Als gebeurtenissen veranderen, verander ik van gedachten. Wat doe jij?
Als de feiten veranderen, verander ik van gedachten. Wat doe jij?
Als mijn informatie verandert, verander ik mijn conclusies. Wat doe jij?
Als iemand me ervan overtuigt dat ik het mis heb, verander ik van gedachten. Wat doe jij?